Niet zo lang geleden schreef ik een stukje over het werk van de fotograaf Joss McKinley naar aanleiding van zijn tentoonstelling bij Foam 3H. Daarin haalde ik het boek Stil de Tijd van Joke Hermsen aan. In dit boek speelt de filosoof Henri Bergson en zijn idee van de intuïtieve tijdservaring een grote rol.

Ik kwam de ideeën van Bergson opnieuw tegen toen ik het werk van Ksenia Galiaeva bekeek. Ik heb haar boek Dacha al sinds het verschijnen in 2009 in de kast staan. Zo nu en dan pak ik het er uit om me weer bij Regina, Vladimir, Ksenia en de teckel in het Arcadia van de Russische dacha te wanen. Deze keer besloot ik op de website van Galiaeva te kijken naar meer recent werk. Ik was verrukt te zien dat de datcha en de familie nog steeds het uitgangspunt zijn van haar werk. En ook om te ontdekken dat ze buitengewoon interessant en helder schrijft over haar werk.

“I am fascinated by the way memories change through repetition, how family stories can grow into mythical proportions, how their colour and meaning changes through time and personal experience, and how one can influence and steer memory in different directions. The challange in photography is to get past the restrictions of the medium- a ‘decisive moment’ seen in monocular perspective. I want to give my work a feeling of snail-like timeflow and continuity, and built up a myth that is based on reality but has its own time structure”.

Dat Ksenia de hoofdpersoon is in een narratief die door haar wordt gecreeërd maakt ze duidelijk door in haar foto’s spiegels te gebruiken waarin de familie te zien. Ksenia is onderdeel van die familie en staart op de foto (in de spiegel) met een camera voor haar oog de toeschouwer aan. Tijd speelt op verschillende manier een rol in haar werk. Lees hier het essay dat ze over haar werk schreef, waarin de theorie van Bergson een prominente plek inneemt. Zeer de moeite waard.

24/11/2012